Bir dönem psikolojik hastalıkların tedavisinde terapi yöntemi olarak kullanılan ’zembil’ yapımı tarihe karışıyor. Yüzyıllarca süregelen ve gözde meslekler arasında bulunun zembil yapımı son demlerini yaşıyor.
Yüzyıllarca su kaynaklarının kenarlarında bol miktarda yetişen saz ve kamışlardan yapılan zembiller, zamanla gelişen imkan ve teknolojilerin de yardımıyla mısır, hasır otu, veya lastiklerle de yapılmaya başlandı. Zembil yapımı asırlarca en gözde meslekler arasında yer alırken, geçmişte birçok psikolojik hastalıkta da terapi yöntemi olarak uygulanıyordu.
Teknoloji ile birlikte makinelerke daha kısa sürede daha fazla zembil üretiminin yapıldığı günümüzde zembil ustalarının sayısı da yok denilecek kadar azaldı. Kilis’te 50 yıldır zembil diken Yaşar Ekinci, 80 yaşında olmasına rağmen mesleğini sürdürüyor. Kentteki son zembilci olan Yaşar Ekinci, günümüzde zembil yapacak malzeme bulamamaktan yakınıyor. Kilis’te bu işi yapabilen kendisinden başka kimsenin bulunmadığını belirten Ekinci, mesleğe yemenici olarak başladığını, daha sonra zembile yöneldiğini ifade etti.
Zembil ustası Ekinci, "Eskiden kamyon lastiklerini alıyorduk. Daha sonra lastikleri keserek zembil yapıyorduk. Şimdiki lastikler telli olduğu için yeni lastikleri kullanmıyoruz. Son zamanlarda lastik bulamadığımız için eskileri tamir ediyoruz. Bu işle uğraşan 10 kişi vardık, hepsi öldü. Benden başka zembilci kalmadı. Ben de ölürsem ne tamirini yapan kalır ne de yenisini yapan kalır. Zembil, bağlarda üzüm taşımada, zeytin taneleri taşımada, inşaatlarda kum ve harç taşımada, enkaz taşımada kullanılır. Kuyulardan su çekmek için kullanılır. Zembil yapmak çok zor, bu nedenle çırakta yetişmiyor. Zembilin tanesi 15-20 TL civarındadır. Büyük olan kömür taşımamaya yarayanlar ise çok 250-500 TL arasında değişen fiyatta satılıyor. Yaptığımız zembillerin içerisine su koysanız, su akmaz, çok amaçlı kullanılabilir. Lastik bulamıyoruz, yoksa benden Antalya’ya 300 tane zembil istiyorlar ama lastik olmadığı için dikip gönderemiyorum” dedi
